Η «αιώνια» πόλη αποτέλεσε την μπασκετική Ιθάκη του Ολυμπιακού, ο οποίος δύο χρόνια μετά από την διπλή απόπειρα σε Τελ Αβιβ και Σαραγόσα είδε τους κόπους του να δικαιώνονται. Με την αξία τους και το σπαθί τους οι ερυθρόλευκοι στέφθηκαν αυτοκράτορες της Ευρώπης στο «Παλαέουρ», καθοδηγούμενοι πλέον προπονητικά από τον σπουδαίο Ντούσαν Ιβκοβιτς και αγωνιστικά από τον άπιαστο Ντέιβιντ Ρίβερς.

Στην τρίτη του παρουσία του σε Φάιναλ Φορ, ο Ολυμπιακός δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει περιθώρια σε κανέναν. Η Ρώμη πλημμυρίζει από τον διψασμένο κόσμο του, ενώ η ομάδα φτάνει εκεί περνώντας από δύο σειρές πλέι οφ με μειονέκτημα έδρας (πρώτα απέκλεισε την Παρτιζάν κερδίζοντας δύο φορές στο Βελιγράδι και στη συνέχεια τον Παναθηναϊκό με το αξέχαστο 48-68 στο ΟΑΚΑ και το 2-0 στο ΣΕΦ), δείγμα των άγριων διαθέσεών της. 

Με την ψυχολογία στα ύψη και τον τίτλο του φαβορί να τον συνοδεύει, ο Ολυμπιακός μπαίνει σοβαρός στον ημιτελικό με την Ολίμπια Λουμπιάνας, παγιώνει το προβάδισμά του και τελικά φτάνει στην νίκη (74-65) και την πρόκριση, χωρίς να ανησυχήσει ιδιαίτερα. Ο Ντέιβιντ Ρίβερς με 28 πόντους και μερικές φάσεις σπάνιας ομορφιάς, στέλνει εξαρχής μήνυμα ότι δεν υπήρχε τρόπος να αντιμετωπιστεί. 

Ανήμερα του τελικού, ο Ντούντα αποφασίζει αντί για πρωινή προπόνηση στο γήπεδο, να πάει τους παίκτες του για βόλτα στην παραλία της Όστια για να τους αποφορτίσει. Το βράδυ οι εξέδρες του «Παλαέουρ» θυμίζουν ΣΕΦ από περίπου 9.000 ερυθρόλευκους φιλάθλους. Ο τελικός ξεκινάει με τον Ολυμπιακό να είναι νευρικός και να αστοχεί ακόμα και σε λέι απ, αλλά τον Ιβκοβιτς να χειροκροτεί τους παίκτες του ήρεμος και σίγουρος. Η συνέχεια εξελίσσεται σε πραγματικό σόου. Ο Ολυμπιακός με τον Ρίβερς (26π.) να κάνει πράγματα και θαύματα, παρασύρει την Μπαρτσελόνα και φτάνει στον θρίαμβο με 73-58. 

Στο δυτικό αεροδρόμιο στήνεται ένα τρελό μεταμεσονύκτιο πάρτυ, με τους Πρωταθλητές Ευρώπης να επιστρέφουν τις πρώτες πρωινές ώρες και να γίνονται αντικείμενα λατρείας από χιλιάδες κόσμου. Η σεζόν φυσικά κλείνει με το ιστορικό triple crown, καθώς εκτός από το ευρωπαϊκό τρόπαιο ο Ολυμπιακός κατακτά και το εγχώριο νταμπλ. 

Το 1997 στη Ρώμη, ο Ολυμπιακός γεύτηκε -για πρώτη φορά- το νέκταρ της επιτυχίας. Στην τρίτη τους παρουσία σε ευρωπαϊκό finalfour, αποκλείοντας στα προημιτελικά τον «αιώνιο αντίπαλο» Παναθηναϊκό με 2-0 νίκες, οι Πειραιώτες ανέβηκαν στο «Έβερεστ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ επικρατώντας στον τελικό της Μπαρτσελόνα. Στην «Αιώνια Πόλη» υπό τις οδηγίες του αείμνηστου Ντούσαν Ίβκοβιτς και έχοντας στο πλευρό του περίπου 10.000 φιλάθλους του, ο Ολυμπιακός «συναντήθηκε» με την Αθανασία. Ο Ευθύμης Μπακατσιάς μιλά στο «Olympiacosbc.gr» για εκείνη την σπουδαία επιτυχία.

- Μπαίνοντας στη σεζόν 1996–97, είχατε την αίσθηση ότι αυτή η ομάδα μπορούσε να κατακτήσει τα πάντα;

«Η ομάδα ερχόταν από τέσσερα σπουδαία χρόνια, με αλλαγή στη θέση του προπονητή. Σίγουρα θέλαμε να συνεχίσουμε αυτά που είχαμε κάνει τα προηγούμενα χρόνια αλλά και να πάρουμε επιτέλους αυτό που μας έλειπε! Είχαμε δυσκολίες μέσα στην χρονιά αλλά τελικά τα καταφέραμε».

- Τι σημαίνει για εσάς το να σηκώνετε εκείνο το τρόπαιο φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού;

«Η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα μου με τον Ολυμπιακό. Κάτι που έμεινε για πάντα ανεξίτηλο και σε μένα προσωπικά αλλά και στον σύλλογο».

- Έχετε κάποια συγκεκριμένη ανάμνηση από εκείνο το βράδυ — είτε κατά τη διάρκεια του τελικού, είτε μετά τον αγώνα — που έχει μείνει μαζί σας όλα αυτά τα χρόνια;

«Ήταν τόσο έντονα τα συναισθήματα εκείνες τις ημέρες που ειλικρινά δεν μπορώ να αναφέρω κάτι ξεχωριστά».

- Αν είχατε μόνο μία πρόταση για να περιγράψετε τι σημαίνει για εσάς η Ρώμη του 1997... ποια θα ήταν αυτή;

«Η κατάληξη ενός υπέροχου ταξιδιού τεσσάρων χρόνων».

-Κατά τη γνώμη σας, τι ήταν αυτό που έκανε εκείνη την ομάδα ικανή να τα κατακτήσει όλα; 

«Το γεγονός ότι ήμασταν τόσο δεμένοι μεταξύ μας. Παίκτες με μεγάλη προσωπικότητα και αξία που ο ένας βοηθούσε τον άλλο».